امروز : سه شنبه 29 مرداد 1392  - 12شوال 1434 -  2013Aug 20

نپرسی حال یار دلفکارت                   که هجران چون کند با روزگارت

      ته که روز و شوان در یاد مویی               هزارت عاشق با مو چه کارت       

باباطاهر  

امروز : دوشنبه 28 مرداد 1392  - 11شوال 1434 -  2013Aug 19

کودتای آمریکا برای بازگرداندن شاه(1332ه.ش)

عبادت هفتاد جزء است که برترین آنها کسب حلال است.

پیامبراعظم(ص)

امروز : شنبه 26 مرداد 1392  - 9شوال 1434 -  2013Aug 17

آغاز بازگشت آزادگان به میهن اسلامی(1369 ه.ش)

امروز : جمعه 25 مرداد 1392  - 8شوال 1434 -  2013Aug 16 

محبوب ترین مردم نزد خدا،سودمندترین آنها برای مردم است.

امام صادق(ع)

امروز : پنجشنبه 24 مرداد 1392  - 7شوال 1434 -  2013Aug 15  

هرگاه فردی از شما دوست داشته باشد که پروردگارش با او سخن بگوید،قرآن بخواند.

پیامبر اعظم(ص)

نام کتاب:عطر انتظار.....چشمه های معرفت-جلد14/نکاتی پیرامون امام عصر(عج)

مؤلف:سید محمدرضا طباطبایی نسب

ناشر:مؤسسه فرهنگی نورالائمه(ع)

ویراستار:مهدی ابوطالبی یزدی

مرکز پخش:مؤسسه فرهنگی نورالائمه(ع)

تلفن مرکزپخش:77208905-021 و 09121962230

نام کتاب : صحیفه سجادیه

نام مؤلف : امام علی بن الحسین علیهماالسلام

نام مترجم : علامه ابوالحسن شعرانی

ناظرچاپ : رحیم پور

شابک : 9-7-91357-964-978

مرکز پخش : قم،خیابان صفاییه،کوچه ممتاز،فرعی پنجم(کوچه بهجت)،پلاک 25،پخش کتاب رحیم پور

شماره تماس : 7832156-09122518490

نام کتاب : نهج البلاغه با ترجمه شعری

شاعر : دکتر امید مجد

ناشر : انتشارات امید مجد

طرح روی جلد : نوروزعلی میرزایی

لیتوگرافی : بهار

چاپ : کتیبه

صحافی : پیکان

شابک : 2-2-92053-964

آدرس : خیابان انقلاب،خیابان فخر رازی،کوچه شهید داریان،ساختمان ناشران فخر رازی،طبقه اول،واحد 11،کدپستی 13147

تلفن و فاکس : 66494085-66961637

بدبخت واقعی کسی است که این ماه را پشت سربگذارد و گناهانش آمرزیده نشود.

پیامبراعظم (ص)

به نام خدا

به پاس تلاش های بی نظیر حکیم ابوالقاسم فردوسی شاعر مشهور قرن چهارم برای زنده نگه داشتن زبان شیرین فارسی اصیل بعنوان یک ایرانی وظیفه خود دانستم تا هر هفته چند بیتی از شاهنامه ایشان را در این پست قرار دهم. زنده نگه داشتن نام و یاد شعر کهن فارسی وظیفه هر ایرانی است.

سخن گوی دهقان چه گوید نخست                 که نامی بزرگی به گیتی که جست

که بود آن که دیهیم برسر نهاد                                   ندارد کس آن روزگاران به یاد

مگر کز پدر یاد دارد پسر                                          بگوید ترا یک به یک در به در

شاهنامه - کیومرث

از آن روزی که ما را آفریدی                به غیر از معصیت چیزی ندیدی

خداوندا بحق هشت و چارت                 زما بگذر شتر دیدی ندیدی

باباطاهر               

موضوع : آموزش آشپزی به سبک استاد حمیدرضا رنجبر

درباره مولف : حمیدرضا رنجبر پس از سال ها تلاش و پشتکار و حضور در برنامه های آشپزی درون و برون مرزی و ارایه مقالات و دستورهای غذایی در نشریات تخصصی آشپزی بعنوان مشاور و مسئول طبخ و تزیین غذا در سریال آشپزباشی انتخاب شد.

مشخصات کتاب :

نام کتاب : آشپزخانه رنجبر

مولف : حمیدرضا رنجبر

ناشر : انتشارات هانی

مرکز پخش : موسسه بین المللی هوریزان  88490059  - 021

در دی ماه 1317 در تبریز به دنیا آمد،اما خیلی زود به دلیل ورشکستگی پدرش به همراه خانواده به تهران آمدند.بعد از اتمام دوره دبیرستان وارد دانشگاه خلبانی آمریکا شد و در آنجا دوره های تکمیلی خلبانی مقدماتی ، مدیریت F4،فرماندهی گردان هوایی و فرماندهی ستاد را گذراند.

نماز با عشق

<< نمازهایت را عاشقانه بخوان.حتی اگر خسته ای یا حوصله نداری،قبلش فکر کن چرا داری نماز می خوانی و با چه کسی قرار ملاقات داری.آن وقت کم کم لذت می بری از کلماتی که در تمام عمر داری تکرارشان می کنی ولی از تکرارشان لذت می بری. تکرار هیچ چیز جز نماز در این دنیا قشنگ نیست.>>

نماز

یکی  از بارزترین خصوصیات صیاد نماز اول وقت او بود.خودش بارها گفته بود:<< ارتباط من با اسلام از همان نمازی بود که در کانون خانواده به آن تشویق شدم. >> حتی در آمریکا هم او را به نماز اول وقت می شناختند. می گفت:<< چطور من آدمیزاد پست!ضعیف!نحیف!دستور که می دهم به وقت اجرا می شود،ولی خدای متعال که خالق ماست،اینقدر نسبت به او بی اعتنا هستیم و سهل انگاری می کنیم. >>

روح ایثار

آخرین مسؤولیت شهید پلارک،فرمانده دسته بود.دروالفجر8 از ناحیه دست و شکم مجروح شد،اما کمتر کسی می دانست که او مجروح شده است.اگر کسی درباره حضورش در جبهه از او سوال می کرد،طفره می رفت و چیزی نمی گفت.یک دفعه در جبهه خواستیم از یک رودخانه رد شویم.زمستان بود و هوا به شدت سرد بود.شهید پلارک رو به بقیه کرد و گفت:<< اگر یک نفر مریض بشه،بهتر از اینه که همه مریض بشن. >> یکی یکی بچه ها را به دوش کشید و به طرف دیگر رودخانه برد. آخر کار متوجه شلوار او شدیم که یخ زده بود و پاهایش خونی شده بود.

بازم یه جمعه ی دیگه اومد و بازم آقامون نیومد.

گفتم شبی به مهدی اذن نگاه خواهم                     گفتا که من هم از تو ترک گناه خواهم

 اللهم عجل لولیک الفرج

ظهر یکی از روزها وقتی زمان 30 دقیقه نوبت بازی رسید 10-12 نفری جمع شدیم بریم تو زمین فوتبال که حالا بعد از چند روز آفتاب خوردن کم کم داشت برفاش آب می شد و البته بسیار هم لیز بود یه فوتبالی بزنیم.

بازی شروع شد منم وایستادم دروازه . از بس زمین لیز بود هرچند دقیقه یکی از بچه هار رو زمین ولو می شد. گلوله های برفی هم که پشت سرهم از بالا توسط آقای خاموشی یکی از مسئولامون و یکی از بچه ها به اسم حمیدرضا به زمین یا سروکله ی بچه ها می خورد هیجان بازی رو دو چندان کرده بود.

تو همین حین دیدم یک از بچه ها به نام مرتضی ولو شد رو زمین . بله فوقع ما وقع . گلوله حمیدرضا درست به .... مرتضی اصابت کرده بود و اونو از پا درآورده بود . حالا از هدف گیری دقیق و ضرب دست حمیدرضا هم که بگذریم ولی بازم احتمالش یک در میلیونم نبود.

ولی خوب شانس آقا مرتضی بود دیگه.

تصویری از گلوله باران زمین توسط آقای خاموشی و حمیدرضا با گلوله های برفی:

اون روز هم با کلی خاطره خوب گذشت . اگه بخوام تمام خاطرات این اردو رو براتون تعریف کنم باید یه کتاب بنویسم که مجالش نیست .

چندت کنم حکایت شرح اینقدر کفایت                باقی نمی توان گفت الا به غمگساران

یاد اون همه درس خوندن بخیر... یاد اون برف بازی ها بخیر..... یاد اون ناهار و شام های دسته جمعی بخیر .... یاد آرش ( یکی بچه های باحال ) بخیر .....

بالاخره روز آخر اردو هم تموم شد و بچه ها وسایلها و کتاباشون رو جمع کردن و راه افتادیم که بریم سوار اتوبوس بشیم .

اونم خودش داستانی بود . از مسیر ویلا تا دم جاده که اوتوبوس وایستاده بود یه مسیر سراشیبی خاک و سنگی بود که 20 -30 سانتی برف روش نشسته بود .

ماشین آقای علیمرادی هم تو برف گیر کرده بود و نمی کشید بره بالا . هرکی هرجا تونست نشست تا ماشین سنگین بشه یکی رو کاپوت یکی رو صندوق عقب 6-7 نفر تو ماشین و بقیه هم ماشین هل می دادن خلاصه با هر بدبختی ای بود ماشین رو آوردیم بالا البته با آینه بغل شکسته . خودمون هم نفهمیدیم چی شد فکر کنم یکی از بچه ها جوگیر شده بود رو آینه بغل نشسته بود .

خلاصه همه سوار اتوبوس شدن و راه افتادیم . از یه طرف خوشحال بودیم که بعد از یه هفته داریم میریم خونه از یه طرف هم ناراحت که چقدر زود این اردو با خاطرات خوبش تموم شد.

پایان

اول رفتیم سالن مطالعه و کتابامون رو گذاشتیم رو میزهایی که از قبل طبق ضوابطی توسط آقای علیمرادی مشاورمون برای هرکس تعیین شده بود.

واین هم نمایی از سالن مطالعه:

بعدش همه به قسمت خوابگاه که در طبقه ی بالا قرار داشت رفتیم تا وسایلمون رو بذاریم اونجا و هرکس هم یه تخت برا خودش انتخاب کنه.

این هم یه عکس از خوابگاهمون:

تو همین گیرودار یکی از بچه ها اومد و گفت آقای علیمرادی گفته همه واسه جلسه توجیهی تو نمازخانه جمع بشن. همه اومدن و جلسه شروع شد. یه جلسه توجیهی کوتاه 10 دقیقه ای.

آقای علیمرادی نکاتی رو در مورد برنامه درس و زنگ های استراحت و نماز و ناهاروشام و البته در مورد شئونات بیان کرد و مثلا گفت : اینکه بگید آقا ما همه مرد هستیم و ... و اینجورچیزا نداریم (و کلی حرفای دیگه ... )

خلاصه کلی هم تو اون جلسه خندیدیم و بالاخره بعد از صرف صبحانه  برنامه درسی شروع شد (فکر می کنم حدود 7/30-8 صبح بود). همه سر جاهاشون نشستن و شروع کردن به درس خوندن (مثل اون عکسی که بالاتر گذاشتم).

لاکردار درس خوندنش هم باحال بود نیست محیط عوض شده بود و دیگه تو محیط تکراری مدرسه نبودیم خیلی راندمان بالا رفته بود هرچی می خوندیم زود یاد می گرفتیم البته بالاسرمون فارغ التحصیلانی بودند که جواب سوالامون رو بدن.

خلاصه زنگ اول - زنگ دوم - سوم و ... وقت نماز و ناهار شد . انصافا به جز یه مورد که یه ماکارونی مزخرف دادن و جز یکی دوتا از بچه ها هیچکس نخورد خوب بهمون می رسیدن.

گذشت و بعد از اذان مغرب و تو یکی از زنگ های تفریح رفته بودیم گوشه محوطه و داشتیم از طریق رادیو موبایل یکی از بچه ها که قاچاقی هم آورده بود بازی فوتبال ایران رو دنبال می کردیم . تو همین حین برف زیبا و البته شدیدی شروع به باریدن کرد . برفی که تا فردا شبش یه کله اومد و همه جا رو سفید پوش کرد.

همه خوشحال بودیم . خیلی باحال بود . دیگه زنگ های تفریحمون شده بود برف بازی و با گوله برفی همدیگرو زدن و بازی تو زمین فوتبال برفی:

ادامه دارد ...

توصیه می کنم اول خاطره دوران خوش دبیرستان رو بخونید تا یه شمای کلی دستتون بیاد بعدش بیایید این خاطره رو بخونید!

دوسال پیش همین موقع ها بود که برای رفتن به اردوی علمی جاجرود (در دوران پیش دانشگاهی) آماده می شدیم. اردویی شبانه روزی به مدت یک هفته که طبق برنامه ای که بهمون داده بودن باید از کله ی صبح (5/30 - 6) تا بوق سگ (11/30-12) پشت سرهم درس می خوندیم .

هیچ نقطه ی روشنی وجود نداشت همه بچه ها از این حجم سنگین برنامه مطالعاتی    می نالیدن . اما شاید هیچ کس فکر نمی کرد این اردو به بهترین اردوی زندگیش تبدیل بشه!

 صبح روز شنبه ساعت 5 اینطورا بود که همه بچه ها با کوله باری از کتاب جلو در دبیرستان حاضر شده بودن . تو ساختمان پیش دانشگاهی که از دبیرستان جدا بود و البته پشت اون قرار داشت غوغایی بود . یکی این ور می دویید یکی اون ور . یکی تازه داشت می رفت بالا از کمدش کتاباشو برداره یک داشت تو کتابخانه دنبال کتاب         می گشت.

خلاصه همه سوار اتوبوش شدیم اما یه نفر هنوز نیومده بود یا به عبارتی بهتر به خاطر مسائل امنیتی پیچونده بود و اون کسی نبود جز حاجی که اگه از بچه های شریف باشی و داری این مطلب رو می خونی می دونی کیه. خیلی منتظرش شدیم اما نیومد البته به من که رفیق صمیمیش بودم گفته بود که نمیاد.

حالا ما رو می گی ساعت 5 صبح زنگ زدیم خونشون . پیش خودم گفتم اگه الان کسی گوشی رو برداره حتما فحش می ده اما خوشبختانه کسی گوشی رو برنداشت .

خلاصه راه افتادیم و تقریبا یه ساعت بعدش هم رسیدیم به مکان مورد نظر. خیلی جای باحال و بزرگی بود . یه ساختمان نوساز ویلایی چندطبقه متعلق به دبیرستان ثروتمند روزبه که مخصوص اردوهای علمی طراحی و ساخته شده بود و مدرسه ما هم یه     هفته ای اجارش کرده بود.  اینم عکساش :

و این تازه آغاز ماجرا بود ...

ادامه دارد ...

یادش بخیر . چقدر زود گذشت .

انگار همین دیروز بود که با پدرم به دبیرستان دانشگاه صنعتی شریف رفتیم تا برای سال اول دبیرستان ثبت نام کنم.

سال اول - سال دوم - سال سوم و بالاخره دوران شیرین پیش دانشگاهی همشون عین برق و باد و خیلی سریع تموم شدن .

و حالا که من سال دوم دانشگاهم. انگار اصلا نمی خوام باور کنم که همه چی تموم شد. دیگه خبری از اردوهای تابستانی - زنگ های بازی - زنگ های ناهار - زنگ های تفریح و از همه باحال تر زنگ های درسی و کارگروهی ها نیست.

دوران دبیرستان مخصوصا سال سوم و بیشتر از اون دوران پیش دانشگاهی شیرین ترین دوران زندگی من بود که هرگز فراموششون نمی کنم .

همین دلبستگی زیاد به اون دوران و رفقا باعث شد که خیلی سخت از اونا جدا بشم.

شاید فکر کنید من خیلی احساسیم اما اگر شما هم اینقدر بهتون خوش می گذشت همین رو می گفتید.

همونطور که گفتم من در دبیرستان و مرکز پیش دانشگاهی دانشگاه صنعتی شریف تحصیل می کردم . دبیرستانی که بواسطه شخصی بی نظیر به نام آقای شامیزاده مدیریت می شه . مرد باخدا و بی ریایی که حتی یه اتاق هم به اسم دفتر مدیریت برا خودش درست نکرد و شبانه روز فقط به فکر کار و خدمت به بچه ها بود و اصلا دنبال این قرتی بازی ها نبود و برای من مصداق این آیه ( ومن المومنین رجال صدقوا ما عاهدوالله )

بگذریم.

تو این مدت از اردو های شبانه روزی درسی در مدرسه که بگذریم اردوهای تفریحی خوبی داشتیم که بهترین اونا سال سوم و وقتی بود که آقای عراقیه مدیریت پرورشی دبیرستان رو بعهده داشت که جا داره ازشون تشکر کنم.

یکی از رسوم خوبی که در مدرسه ما وجود داشت و هنوزم وجود داره سفر زیارتی - سیاحتی به مشهد مقدس بود که هرساله با پایان امتحانات ترم اول و قبل از شروع ترم دوم به منظور رفع خستگی و یاری گرفتن از آقا علی بن موسی الرضا برای ترم جدید بود.

در دوران پیش دانشگاهی هم چندتا اردو داشتیم که اردوی علمی جاجرود به مدت یک هفته - اردوی علمی عید نوروز به مدت 12 روز - اردوی علمی خرداد به مدت یک ماه و اردوی زیارتی - سیاحتی مشهد مقدس به مدت 3 روز بود.

همه ی این اردوها برا ما خاطرست که سعی می کنم در صفحات دیگه براتون تعریف کنم.

یکی دیگه از خصوصیات منحصر بفرد مدرسه ما این بود که ساختمان پیش دانشگاهی از ساختمان دبیرستان جدا بود که پیشنهاد می کنم مدارسی که توانایی این کار رو دارن حتما انجامش بدن چرا که راندمان کار رو خیلی بالا می بره.

در پایان از همه ی دبیران عزیز و زحمت کشم تشکر می کنم و دست همشون رو می بوسم .

جا داره همین جا یادی هم از دبیر عزیز شیمی سال دوم - مرحوم امیدرضا فرح خواه - بکنم و از همه شما که دارید این مطلب رو می خونید خواهش کنم برای شادی روحش یک صلوات بفرستید.